logo natuurbeschermingswacht LinkedIn Nnatuurbeschermingswacht

Een meerkoet minder

blog door Jan Bus

Tussen het steigertje en de hoek van mijn tuin aan de Oosterbrugsloot heb ik een balk in het water drijven. Die balk dient als veilige rust- en poetsplaats voor eenden en meerkoeten. Het is een leugenbank voor peddelvogels. Die balk ligt er natuurlijk vooral voor mijzelf omdat ik het leuk vind om daar watervogels te zien. Eenden en koeten vinden altijd wel een plek om te poetsen en te luieren. Meerkoeten fourageren vaak in het gazon waar ze grassprieten eten en in de herfst zich te goed doen aan afgevallen appels en peren. Vanuit mijn kantoortje kan ik dat allemaal goed zien.

Ik vind het wel gezellig die eenden en koeten in de tuin. Maar meerkoeten zijn helemaal geen gezellige en aaibare vogels. Agressief en wreed zijn ze, een gevleugelde variant van de hooligans. Alleen in de winter zijn ze verdraagzaam ten opzichte van elkaar. Dan overwinteren hier vele duizenden meerkoeten uit Scandinavië en Oost Europa. Bewegelijke zwarte plekken zie je dan overal in het buitengebied. Een enkele keer waait zo’n vlek met koeten vanuit de Oosterbrugsloot onze tuin in. Het is dan helemaal zwart van pikkende koeten. Ik zie geen verschil tussen de ene en de andere koet, ze lijken allemaal wel uit één mal gegoten. En dan, alsof het is afgesproken, stromen ze allemaal in een sliert weer de tuin uit op weg naar groener gras bij buren. Maar in de andere drie seizoenen is het een agressieve kwaadaardige vogel. Het begint al in het voorjaar bij de gevechten om een territorium. Dan staat het schuim op het water.

foto: www.vogeldagboek.nl, Adri de Groot
foto: www.vogeldagboek.nl, Adri de Groot

foto: www.vogeldagboek.nl, Adri de Groot
foto: www.vogeldagboek.nl, Adri de Groot

Met hun rare spatelpeddels in elkaar gehaakt hakken ze woest en woedend op elkaar in. Het zou me niet verbazen dat daar ook doden bij vallen. Eenmaal veroverd moet dit territorium verdedigd worden, samen met het vrouwtje, tegen brutale buurkoeten die de grenzen verkennen. Maar dan is het meer een watershow waarbij ze vooral veel water laten opspatten als een zwarte mixer met vleugels. Hoewel meerkoeten goed voor hun jongen zorgen en ze voeren met allerlei opgedoken spul zijn ze hierbij toch ook wreed. Veelal komen er vier kuikens uit het nest. Maar binnen twee weken zijn er nog maar twee over.

Volgens de vogelgeleerden worden er een paar reservekuikens uitgebroed. Vader en moeder koet verzorgen slechts twee kinderkoeten. Blijft er een derde of vierde mee-eten uit de pot dan wordt die telkens weggeduwd en als dat niet helpt gewoon doodgehakt met die vervaarlijke koetensnavel. Het is wreed, maar de natuur, en zeker een meerkoet, is wreed en meedogenloos.

Op een middag in augustus zie ik in de tuin een kat met een spartelende meerkoet in zijn bek. Wel verdikkeme wat mot die rotkat in mijn tuin, ik ruk de deur open en storm naar buiten. Felix heeft meteen door wat hem boven het hoofd hangt, hij laat de koet los en gaat er vandoor. De koet maakt ook dat hij wegkomt naar het water. Het is de natuur zegt u? Nou niks natuur, normaal gesproken zou er maar ruimte zijn voor 1 kat per vierkante kilometer. Maar wij zorgen er tegenwoordig voor dat er minstens 500 katten per vierkante kilometer zijn. En die gaan allemaal via het kattenluikje in de keukendeur op strooptocht, ook in mijn tuin.

De tuin biedt plaats aan twee ouderkoeten met twee jongen. Die zijn wat grijzig zwart en hebben nog geen witte bles boven de snavel. Het valt me nu op dat het ene jong wat slomer is dan de andere. Dat zal die door mij geredde koet zijn. Toeval bestaat niet dat blijkt nu wel weer. Vier dagen na mijn heldhaftige redding zie ik een koet op de leugenbalk zitten, alleen. Hij heeft gewacht tot ik naar hem keek en neemt dan op dramatische en theatrale wijze afscheid van het leven. Hij valt dood achterover in het water en drijft met de pootjes omhoog langzaam op de wind uit het zicht.

Jan Bus, 11 febr 2021

 
server clear NOK